Τι σημαίνει άραγε να είναι κανείς σοβαρός; Ειλικρινά έχω προσπαθήσει πολλές φορές να εκμαιεύσω το νόημα της έκφρασης και το τι συνεπάγεται χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα. Για την κοινωνία φαντάζομαι σοβαρός είναι ένας δικαστικός, ένας γιατρός, ή ακόμα και ένας παπάς! Παρόλα αυτά από την μικρή μου πείρα στη ζωή διαπιστώνω σχεδόν κάθε μέρα πως μάλλον η άποψη της κοινωνίας για την σοβαρότητα, κλίνει περισσότερο προς την έννοια της σοβαροφάνειας. Ερχόμαστε λοιπόν στο εξής δίλημμα: είναι το φαίνεσθαι τόσο ισχυρό ώστε να υπερισχύει έναντι της ουσίας; και τελικά πώς είναι δυνατόν να ξέρει κάποιος το τι είναι πραγματικά ο καθένας αν δεν τον ξέρει; Θέλω να πω ότι, δηλαδή, και ένα παιδί στα μάτια κάποιου αθώου παρατηρητή, μπορεί να μην μοιάζει σοβαρό, αλλά πόσα παιδιά δεν μας έχουν εκπλήξει άραγε με την ωριμότητα τους, που πολλές φορές είναι παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς τάχα μου σοβαρούς ενήλικες εκεί έξω. Καταλήγω λοιπόν στο εξής συμπέρασμα, ποτέ μην βιαστείς να κρίνεις κάποιον μόνο και μόνο γιατί πιστεύεις πως έχεις την ικανότητα να αναγνωρίζεις τα σημάδια της σοβαρότητας, να αμφιβάλλεις ,με την καλή έννοια, γιατί οι άνθρωποι αν κάτι ξέρουν να κάνουν καλά, είναι να μας εκπλήσσουν.
Μ.Κ
ΑπενοΧοποιημένο 