Είμαστε μια γενιά η οποία όπως συνηθίζουν να λένε οι γονείς μας και πολλοί άλλοι δεν πέρασε ούτε πόλεμο ούτε χούντα ούτε πείνα ούτε κατοχή..μία γενιά τυχερή η οποία δεν χρειάστηκε να μοχθήσει για τίποτα αφού τα βρήκε όλα έτοιμα …αυτή λοιπόν η γενιά τώρα λικνίζεται κάτω από τους ρυθμούς της οικονομικής κρίσης και της εθνικής κατάρρευσης.Από τη στιγμή που ακούσαμε για πρώτη φορά για αυτή την λεγόμενη οικονομική κρίση μέχρι και σήμερα τα πράγματα οδεύουν συνεχώς προς το χειρότερο. Τίποτα δεν φαίνεται να έχει καλυτερέψει ή να τείνει προς αυτή την κατεύθυνση. Και για πρώτη φορά στη ζωή μας μπήκε μέσα μας ο φόβος,η ανησυχία και η αβεβαιότητα για το μέλλον …και αλήθεια πώς αντιδρούμε εμείς κάτω απο αυτό το μαύρο πέπλο συναισθημάτων ?? Υπάρχουν λοιπόν αυτοί οι οποίοι ζούνε σύμφωνα με την φράση » η φτώχεια θέλει καλοπέραση»,αυτοί οι οποίοι χαμογελάνε γιατί »τίποτα δεν μας πτοεί» και τέλος οι καταθλιπτικοί οι οποίοι δεν ελπίζουν σε τίποτα και δεν μάχονται για τίποτα.Δεν ξέρω πια είναι η σωστή στάση η αν υπάρχει εντέλει σωστή στάση απέναντι σε αυτή την κατάσταση που βιώνουμε αλλά αυτό που ξέρω και που πιστεύω κατά την γνώμη μου είναι ότι το να παραμένει κάποιος αμέτοχος μοιρολογώντας συνέχεια για την ζωή του και κατηγορώντας τους άλλους δεν αποτελεί σίγουρα λύση . Παρότι δεν ζήσαμε τα γεγονότα του 1973,δεν βιώσαμε την πείνα και την εξαθλίωση που βίωσαν οι γονείς μας και οι γονείς αυτών,ωστόσο μια ιδιάζουσα δικτατορία βρίσκεται μπροστά μας καθώς και ένα μέλλον αρκετά δυσοίωνο.Για αυτό πρέπει όλοι να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να πάρουμε την ζωή στα χέρια μας.Πρέπει να παλέψουμε για τα όνειρα και τις φιλοδοξίες μας και να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που θα παρουσιαστουν στο δρόμος μας.Εξαλλου όπως λένε Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ
stef.(s)k
ΑπενοΧοποιημένο 