Αν και στη παρούσα φάση που βρίσκομαι, βαριέμαι απίστευτα να κάτσω με τις ώρες μπροστά από μία οθόνη να κάνω μαραθώνιους σειρών, εντούτοις λατρεύω τις αμερικάνικες σειρές, γι’ αυτό και συνέλεξα μερικές από τις αγαπημένες μου και μη, για να check-άρετε, αν δεν βαριέστε. Λοιπόν φύγαμε:
NEW GIRL 2011
Zooey Deschanel και ξερό ψωμί. Μετά από ένα βαρύ χωρισμό η Jess βρίσκεται χωρίς σπίτι μέχρι που παέι να συγκατοικήσει σε ένα σπίτι με άλλα τρία αγόρια τον Nick (αποτυχημένος φοιτητής της Νομικής-νυν barman), τον Schmidt (μανιακός με την καθαριότητα, την τάξη και βασικά με τον εαυτό του) και τον Winston (ο ισορροπιστής αλλά κατά τα άλλα εξίσου τρελός με τους υπόλοιπους). Κλασική κωμική σειρά, με πολλές δόσεις χιούμουρ που βασίζονται στην εκπληκτική χημεία των ηθοποιών, ειδικά στο πιθανό ζευγάρι της σειράς Nick και Jess, είναι αφασία μαζί.
REVENGE 2011
Η Madeleine Stowe επέστρεψε στις μικρές οθόνες μας και δεν έχει καλό σκοπό. Αυτή η σειρά είναι ο ορισμός της εκδίκησης και βασίζεται ελαφρά στο έργο του Alexandre Dumas «The Count of Monte Cristo» σε σαφώς πιο σύγχρονη εκδοχή. Η ηρωίδα προσπαθεί να εκδικηθεί ,εν συντομία, για την άδικη καταδίκη και εμπλοκή του πατέρα της σε τρομοκρατική επίθεση. Έχει πολύ περισσότερο ζουμί απ’ ό,τι φαίνεται και βασικά θα αρέσει πολύ σε γυναίκες. Τοποθετημένο στο πλούσιο Hamptons και με θέα τον ωκεανό η Emily (Emily VanCamp) θα τους κάνει όλους να μην ξέρουν από που τους ήρθε. Δολοπλοκίες, σκοτωμοί, έρωτες όλα στο full.
HOW I MET YOUR MOTHER 2005
Δεν έχω καταφέρει ακόμα να δω όλα τα επεισόδια, αλλά πρόκειται περί εξαιρετικής σειράς. Βασισμένη λίγο στην φιλοσοφία που χάραξαν τα αξέχαστα Friends, το HIMYM κατάφερε να βρει το δικό του δρόμο στην ιστορία της τηλεόρασης χάρη στο ευρηματικό του σενάριο. Ένας πατέρας ο Ted διηγείται στα παιδιά του πως γνώρισε την μητέρα τους, μόνο που αντί να ξεκινήσει από την αρχή της γνωριμίας τους, εκείνος πηγαίνει ακόμα πιο πίσω και βασικά καταλήγει να αφηγείται την ιστορία της ζωής του. Ακόμα και τώρα στον 8ο κύκλο η μάνα παραμένει άφαντη. Υπομονή όμως μιας και η σειρά δεν θα πάει παραπάνω από 9η σαιζόν. Το καλύτερο στοιχείο το άφησα για το τέλος, λέγεται Barney Stinson (ο θεός Neil Patrick Harris) ,ο γυναικάς της παρέας, ο οποίος πια είναι χωρίς αμφιβολία LEGEN….WAIT FOR IT…DARY.
ARROW 2012
Οπαδοί των comic της DC σπεύσατε παρακαλώ. Ο Green Arrow, ένας από τους δημοφιλής super ήρωες της DC ενσαρκώνεται εδώ από τον νεαρό καναδό Stephen Amell, ο οποίος προσπαθεί να αποδώσει στην τηλεοπτική οθόνη κάτι από τον Σκοτεινό Ιππότη του Christopher Nolan όχι πάντα με τρελή επιτυχία. Παρ’ όλα αυτά η σειρά έχει αποκτήσει ήδη φανατικό κοινό και όλα δείχνουν πως σταδιακά βελτιώνεται. Μην παρεξηγηθώ, δεν είναι ούτε η αγαπημένη μου σειρά, ούτε κόπτομαι ιδιαίτερα μη και δεν χάσω επεισόδιο, αλλά εν πάσει περιπτώσει είναι μία νέα σειρά που τουλάχιστον ξεχωρίζει από το σωρό.
AMERICAN HORROR STORY 2011/ AMERICAN HORROR STORY: ASYLUM 2012
Μίνι σειρά τρόμου, όπου κάθε κύκλος είναι και μία διαφορετική ιστορία τρόμου. Ο εμπνευστής της ο Ryan Murphy, έχει δηλώσει πως θα ήθελε να δει τη σειρά να κρατάει και 10 χρόνια, μιας και έχει πολλές ιστορίες κατά νου, ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι θα είναι εξίσου καλές με τις 2 πρώτες που έχουν ήδη προβληθεί. Ο πρώτος κύκλος είχε να κάνει με ένα στοιχειωμένο σπίτι ενώ ο δεύτερος τοποθετείτο τη δεκαετιά του ’60 σε ένα άσυλο για φρενοβλαβείς. Κοινός κρίκος όλων αυτών ένα αξιόλογο cast ηθοποιών όπως η Jessica Lange αλλά και ο νεώτερος Evan Peters. Πολλή αγωνία, ωραία αφήγηση και λίγος τρόμος είναι τα συστατικά που κάνουν το American horror story μια σειρά που ήρθε για να μείνει.
TRUE BLOOD 2008
Αληθινό αίμα λοιπόν, ποιος να το φανταζότανε κάποτε τι επιτυχία θα είχαν τα vampire. Ευτυχώς δεν μοιάζει ούτε στο ελάχιστο στο TWILIGHT, αν και είναι βασισμένο και αυτό σε σειρά βιβλίων με ηρωίδα την Sookie Stackhouse (Anna Paquin). Η σειρά είναι must κάθε καλοκαίρι, μιας και τότε προβάλλεται και πώς θα μπορούσε άλλωστε; Τόσα κορμιά γυμνά καλοκαιριάτικα, σε βάζουν σε σκέψεις, από που να ξεκινήσω και από που να τελειώσω; Από τον πονάω-από-το-πόσο-σέξι-είναι Alexander Skarsgard ως Eric Northman, ως τον λύκο Alcide Herveaux του Joe Manganiello, υποφέρουν (με την καλή έννοια) τα μάτια μας, αλλά ας μην παραπονιόμαστε κιόλας ε; Το αντρικό κοινό επίσης δεν μένει παραπονεμένο χάρη στα κάλλη της Deborah Ann Woll ως η φλογερή κοκκινομάλλα Jessica Hamby. Οπότε όλοι ευχαριστημένοι μένουμε, πάλι καλά που είναι και ενδιαφέρουσα η σειρά γιατί διαφορετικά θα αναρωτιόμασταν αν την παρακολουθούμε απλώς για να κάνουμε τυμπανιστήρι.
ONCE UPON A TIME 2011
Από τους δημιουργούς του LOST, Edward Kitsis και Adam Horrowitz, μια σειρά που σε κερδίζει επεισόδιο το επεισόδιο. Μερικοί μπορεί να το αποκαλέσουν παιδικό, δεν είναι. Άλλοι πάλι μπορεί να το περιγράψουν ως οικογενειακό, ίσως. Πάνω απ’ όλα όμως είναι παραμυθένιο. Σκεφτείτε το κάπως έτσι, τι θα γινόταν αν μια μέρα όλοι οι γνωστοί ήρωες παραμυθιών ζούσαν στο δικό μας κόσμο εξαιτίας μίας κατάρας που τους ξερίζωσε από τη δική τους παράλληλη πραγματικότητα; Το ONCE UPON A TIME καταφέρνει με φοβερή μαεστρία να συνδυάσει παραμυθένιο υλικό με το σήμερα, ξαναγράφοντας με κάποιο τρόπο τα γνωστά μας παραμύθια κάπως αλλιώς. Στα highlight της σειράς ο πάντα εξαιρετικός Robert Carlyle (THE FULL MONTY– Άνδρες με τα όλα τους 1997) στο ρόλο του κακού Rumplestiltskin/Mr.Gold παραδίδει μαθήματα υποκριτικής τέχνης με το αστείρευτο ταλέντο του. Σαν σειρά έχει αρκετά κοινά με το LOST αναφορικά με τον τρόπο αφήγησης (flashbacks) αλλά και Easter eggs για τους παλιούς φίλους της σειράς. Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα.
GAME OF THRONES 2011
Τα λόγια είναι περιττά που λέει και το άσμα. Πρόκειται για ΣΕΙΡΑΡΑ και μάλιστα πρώτης γραμμής. Δεν γίνεται να μην έχει πάρει το αυτί σας τίποτα. Βασίζεται στη σειρά βιβλίων του George R.R. Martin «A song of ice and fire», τα οποία θεωρούνται από πολλούς ως τα καλύτερα βιβλία επικής φαντασίας μετά το Lord of the Rings του J.R.R. Tolkien και αυτό δεν είναι και λίγο. Εκπληκτική ιστορία μα πάνω απ’όλα εκπληκτικοί χαρακτήρες και κυρίως οι δευτερεύοντες όπως ο Tyrion Lannister. Τον υποδύεται ο σπουδαίος Peter Dinklage, ο οποίος τιμήθηκε και με emmy β’ ανδρικού ρόλου για την σπουδαία ερμηνεία του. Το παιχνίδι του στέμματος, κατά το ελληνικότερον, είναι μια σειρά τα πάντα όλα, τι άλλο να ζητήσει ένας τηλεθεατής; Θέλετε σεξ; με το κουτάλι, το γυμνό πάει σύννεφο (HBO όχι αστεία). Θέλετε δολοπλοκίες; με το κιλό. Θέλετε μαγεία; εεε θα την έχετε και αυτή. Όμως προτού τελειώσω αυτές τις γραμμές θα πρέπει να γνωρίζετε ότι ο τρίτος κύκλος ξεκινάει από 31 Μάρτη στην Αμερική, οπότε από πρωταπριλιά -και δεν είναι αστείο- τα torrents προβλέπεται να πάρουν φωτιά. THE WINTER IS COMING…
THE WALKING DEAD 2010
Τα zombies ξαναχτυπούν ή μάλλον οι dead walkers. Σαρωτική επιτυχία που δεν σταματάει πουθενά. Εμπνευσμένη από τη δημοφιλή σειρά comics με το ίδιο όνομα, το The walking dead ακολουθεί μία ομάδα επιζώντων στο μετά-αποκαλυπτικό (όχι και τόσο μακρινό) μέλλον που προσπαθεί να επιβιώσει. Πολύ αίμα, πολύ δράση και κάπου κάπου και λίγη ηρεμία έτσι για να γουστάρουμε πιο τρελά, όταν γίνεται της Πόπης στα season και mid-season finale. Προσωπικά το λατρεύω και για τον Norman Reedus, ναι ναι αυτό το τρελό αγόρι με τη βαλίστρα και τη μηχανή των SS, τον Daryl ντε… Το αστείο είναι ότι ο χαρακτήρας δεν υπάρχει στο comic, δημιουργήθηκε ειδικά για την σειρά και παρόλα αυτά έχει γίνει ο αγαπημένος πολλών εκεί έξω! Πραγματικά και με το χέρι στην καρδιά, αν δεν την έχετε ήδη δει χάνετε.
ΟΙ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ – LOST – 2004/2010
Από τις πιο αγαπημένες μου γιατί περιείχε τα πάντα. Μυστήριο, μεταφυσικό, έρωτα, πλάκα, εξωτικά τοπία, δράση, τον Sawyer και τον Boone, καθώς και πολλά περισσότερα. Ήταν η σειρά που τάραξε με την καινοτομία της, δημιουργώντας μία νέα σχολή. Πάρα πολλές σειρές προσπάθησαν να την μιμηθούν πατώντας στο ίδιο μοτίβο του μυστηρίου όπως το αποτυχημένο σε τηλεθεάσεις, αλλά κατά τα άλλα συμπαθητικό Flashforward με τον Joseph Fiennes το 2009 και το πιο επιτυχημένο-αλλά-νωρίς-είναι-θα-δείξει Revolution με την ελληνίδα Tracy Spyridakos. Το LOST κατάφερε να ξεχωρίσει, κερδίζοντας αναρίθμητα βραβεία και βασικά καταφέρνοντας να εισαχθεί στη σύγχρονη pop και geek κουλτούρα. Τι και αν το τέλος δίχασε πολλούς; τα χρόνια πέρασαν και ακόμα το συζητάμε. Η συγκίνηση πάντως που ένιωσα ακούγοντας τη μουσική του εκπληκτικού Michael Giacchino λίγο πριν το μεγάλο φινάλε με ανατριχιάζει ακόμα και τώρα. Οι αγνοούμενοι εν τέλει ήταν μια σειρά χαρακτήρων, που εξιστορούσε το λυτρωτικό ταξίδι του καθενός από τους ήρωες μέχρι το τέλος τους και κυρίως για αυτό ανήκει στο πάνθεον των δικών μου σειρών.
Μ.Κ.
ΑπενοΧοποιημένο 