Ε αφού ξαναείδα άλλη μία φορά στο Star το «Απλώς δεν σε γουστάρει», είμαι σε φάση οκ, στην πραγματικότητα τώρα, τι συμβαίνει στ’ αλήθεια; Ποια είναι αυτά τα σημάδια «οδηγός» για όλους εμάς εκεί έξω που ψάχνουμε άλλοτε με μανία για αυτά που θα μας λύσουν το πολυπόθητο μυστήριο; Υπάρχουν; Δεν υπάρχουν; Τι γίνεται με όλα αυτά τα άρθρα σε περιοδικά που απευθύνονται και στα δύο φύλα ανεξαιρέτως, που ορκίζονται ότι έχουν βρει την μαγική συνταγή για να μυριστείς σαν να είσαι λαγωνικό τι κρύβεται πίσω από κάθε λέξη, μήνυμα, κίνηση, σιωπή.
Αχ πολύ ωραία όλα αυτά αλλά πολύ φοβάμαι ότι ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα. Πόσες φορές δεν έχει πέσει στα χέρια μου ένα από αυτά τα άρθρα που σου λένε δοκίμασε αυτό και θα μας θυμηθείς, ή μην το κανείς ποτέ αυτό αν δεν θες να μείνεις μπουκάλα καθώς και άλλα πολλά, τα οποία αγνοούν κάτι πολύ βασικό. Είμαστε διαφορετικοί, όλοι μας ανεξαιρέτως, γυναίκες και άνδρες, φανταστείτε λοιπόν πόσες διαφορετικές επιλογές, δηλαδή, και συνδυασμοί μπορούν να υπάρξουν από τη σχέση δύο ατόμων. Πώς είναι τότε ποτέ δυνατόν να μπορούμε να καταλάβουμε τι παίζει;
Οι γυναίκες λένε ότι έχουμε ένστικτο, το οποίο πολύ θα’ θελα να’ ξερα πού μας οδηγεί αλλά τέλος πάντων, οι άντρες από την άλλη, τι να σας πω άντρας δεν είμαι, κάτι θα έχουν και αυτοί, οπότε φαντάζομαι ότι κάθε φορά που περνάμε από το μικροσκόπιο τη συμπεριφορά κάποιου είναι σαν αυτό που λέμε «κάθε φορά, πρώτη φορά». Άγνωστα, χαοτικά έτσι είναι τα ερωτικά γιατί ο έρωτας δεν είναι παιδί της λογικής, παίζει κάτι με τις ορμόνες που δεν το πολύ κατέχω οπότε και δεν επεκτείνομαι παραπάνω, αλλά αλήθεια τώρα πώς γίνεται να μην υπεραναλύεις τα πάντα όταν είσαι τσιμπημένη (και τώρα μιλάω για μας τις γυναίκες, γιατί δεν νομίζω να μας διαβάζουν και πολλοί άντρες), κάθε λέξη κλπ κλπ… Όλες το κάνουμε, κολλάμε και σκεφτόμαστε συνέχεια την κάθε μας συνομιλία, τι είπαμε εμείς, τι είπε αυτός, τα είπαμε καλά; και άλλα τέτοια πολλά που δημιουργούν ένα κυκλοφοριακό χάος στο κεφάλι μας που μας κάνει να παραλύουμε. Όμως τα συμπτώματα αυτά είναι γνωστά, το θέμα είναι τα δικά του και πως τα αποκωδικοποιούμε.
Δεν έχω ιδέα, γι’ αυτό μίλησα για ένστικτο γιατί θέλω να πιστεύω ότι είναι ο καλύτερος σύμβουλος όταν πια όλα φαίνονται ομιχλώδη. Αν δεν ενδιαφέρεται μάλλον το καταλαβαίνεις γρήγορα, δεν σου δίνει σημασία. Αν ενδιαφέρεται και δεν είναι «κότα» θα το δείξει εξίσου γρήγορα με την αντίθετη περίπτωση. Γενικά ο άνδρας κυνηγός αν θέλει κάτι το διεκδικεί, αν πάλι όχι, κορίτσια όσο και να μας αρέσουν τα «κακά» αγόρια, μάλλον αυτός ο τύπος δεν είναι για εμάς. Άνδρας που δεν μας θέλει, δεν αξίζει να μας έχει. Και για να μην παρεξηγηθώ, αν διαβάζετε και άντρες να ξέρετε ότι το ίδιο ισχύει και για εσάς, όλοι αξίζουμε κάποιον ή κάποια που να μας θέλει όσο τον θέλουμε και εμείς. Το να λαχταράς μήπως γίνει κάτι καμιά φορά εκτός από καθαρά ανώφελο είναι και σπατάλη ενέργειας.
Μία σχέση μπορεί να προκύψει με ένα σωρό απίθανους και πιθανούς τρόπους. Μπορεί στην αρχή να μην υπάρχει πάθος, αλλά να αναπτυχθεί σταδιακά και να προκύψει κάτι καλύτερο. Mπορεί και όχι όμως, να είναι απλά άλλη μια αποτυχία, τίποτε παραπάνω τίποτε περισσότερο. Μπορεί να είναι έρωτας με την πρώτη ματιά (εδώ γελάμε) ή με περισσότερες, συνοικέσιο, τυχαίο, μοιραίο. Μπορεί να είναι ένας συμβιβασμός.
Ο έρωτας όμως ανήκει στη μάχη, ο έρωτας δεν είναι η σχέση. Ο έρωτας είναι η ένωση δύο ατόμων και κορμιών έξω από τις διαστάσεις του πραγματικού. Δεν έχει υλική υπόσταση, είναι καθαρή πηγή συναισθημάτων, πάθους, πόθου, αγάπης. Είναι μία μαγική περίοδος η οποία δεν κρατάει πολύ και δεν έχει να κάνει με τη σχέση. Πόσος κόσμος παγιδεύεται σε σχέσεις που δεν ένιωσε ποτέ την αίσθηση του έρωτα; αλλά μένει σε αυτές γιατί φοβάται να ξεγυμνωθεί συναισθηματικά (και όχι σωματικά) γιατί δεν είναι αρκετά γενναίος για να εκτεθεί σε αυτόν. Γιατί ο έρωτας είναι επίσης και η απόλυτη έκθεση του καθενός μας στον σύντροφο μας, ένα άλμα πίστης που είτε θα σε πετάξει στα ουράνια είτε θα σε γκρεμίσει στα βράχια. Όμως δεν πρέπει να φοβάσαι να τον ζήσεις ακόμα και αν δεν αναγνωρίζεις τα σημάδια (δεν είμαστε όλοι και όλες Sherlock Holmes), πρέπει να έχεις πίστη ότι θα τον βρεις και ότι σε περιμένει. Και όχι το κόλλημα, δεν είναι έρωτας, στον έρωτα χρειάζονται δύο, στο κόλλημα είσαι ένας και δεν είναι ωραίο να είσαι μόνος. Κάνε ένα δώρο στον εαυτό σου και αυτό να είναι η ευτυχία, μην ακούς κανέναν, μην σκέφτεσαι πολύ και κάπου θα σε βγάλει η ζωή, η τύχη, ο έρωτας, ένας άγνωστος ποιός ξέρει;
Μ.Κ.
ΑπενοΧοποιημένο 