Άσχετα από το πώς αντιμετωπίζει ο καθένας τις καταστάσεις στις οποίες εμπλέκεται καθημερινά, ένα είναι σίγουρο ότι πολλές φορές το αυτονόητο δεν είναι και το σύνηθες. Όλοι γνωρίζουμε πότε υπερέχουμε των καταστάσεων και πότε είμαστε κατώτεροι αυτών. Ακόμα και αν δεν εντάσσεστε στην κατηγορία αυτή των ανθρώπων που είναι μανιακοί με το φαίνεσθε και τον καθωσπρεπισμό, δεν μπορεί να μην αναρωτιέστε γιατί καμία φορά ο κόσμος σας αντιμετωπίζει λες και είστε από τον Άρη μόνο και μόνο γιατί συμπεριφερθήκατε με ευγένεια.
Όχι δεν είστε εξωγήινοι, απλά ο κόσμος τείνει να ξεχάσει τους καλούς του τρόπους γιατί κάτι ο 21ος αιώνας, κάτι η απέχθεια μας στο οτιδήποτε συντηρητικό, μας έχει κάνει απλά αδιάφορους. Αλλά είναι ωραίο να αδιαφορείς πλήρως και αδιακρίτως; Τι είναι ο άνθρωπος αν συμπεριφέρεται στους άλλους λες και δεν είναι τίποτε άλλο παρά κάτι εντελώς ασήμαντο; Η ανθρώπινη επαφή ακόμα και με αγνώστους οφείλει να έχει στοιχεία ζεστασιάς, ζούμε σε μία εποχή που πια ούτε οι ένοικοι της ίδιας πολυκατοικίας δεν μιλιούνται αν διασταυρωθούν οι δρόμοι τους στο διάδρομο ή στο ασανσέρ. Πόση αποξένωση πια;
Η ευγένεια αν και σπάνια, είναι ένα χαρακτηριστικό που δεν θα έπρεπε να υπολείπεται σε κανέναν. Όμως μην εξαπατάστε, υπάρχουν ευγένειες και «ευγένειες», οι «ευγένειες» δεν έχουν καμία σχέση με την καλοσύνη και αυτό είναι το σημείο που θα έπρεπε όλοι να προσέχουμε όταν μιλάμε με κάποιον. Ποιες είναι οι προθέσεις του καθενός μπορεί να είναι δύσκολο να το διακρίνουμε, εξαιτίας της “ευγενικής” συμπεριφοράς. Βέβαια εγώ είμαι μάλλον της άποψης ότι καταλαβαίνεις αμέσως αν κάποιος υποκρίνεται την ευγένεια ή όχι, κυρίως από τα μάτια (δεν τα αποκαλούν τυχαία τον καθρέφτη της ψυχής). Όλα και όλα η «υποκριτική ευγένεια» πέρα από άνευ σημασίας είναι και ύπουλη. Μπορεί να την πατήσεις άσχημα, να εμπιστευτείς κόσμο που δεν πρέπει, να το μετανιώσεις γιατί μίλησες και ούτω καθεξής.
Έτσι λοιπόν γινόμαστε καχύποπτοι στον κόσμο που είναι ειλικρινά ευγενικός. Ίσως γιατί δεν γινόμαστε συχνά μάρτυρες ευγενικών πράξεων, ίσως γιατί κανείς δεν μας έμαθε καλούς τρόπους, δεν έχουμε μάθει να αξιολογούμε θετικά την ευγένεια. Όμως θυμάστε που λέγανε οι παλιοί και η «καλημέρα του Θεού είναι»; Πας στις δημόσιες υπηρεσίες σήμερα και μόνο το κεφάλι δεν σου παίρνουν, έτσι όπως σε αγριοκοιτάζουν, άντε να είσαι ευγενικός μετά. Δεν είναι θέμα νορμών αλλά δείγμα πολιτισμού το να απευθύνεσαι στον άλλον με ευγένεια. Υποκρισία θα σπεύσουν πολλοί να ανταπαντήσουν. Μα γιατί; Γιατί είναι υποκρισία να φέρεσαι σε κάποιον με καλό τρόπο και ας μην τον ξέρεις; Το χαμόγελο είναι πηγή θετικής ενέργειας και κερδίζεις και χρόνια, προσπαθήστε το. Προσωπικά δεν μπορώ μουτρωμένο άνθρωπο, δεν χάνεις και τίποτε ρε φίλε να προσπαθήσεις να είσαι πιο θετικός, πιο χαμογελαστός! Πας σε μια καφετέρια και σου έρχεται ο σερβιτόρος με τα μούτρα κάτω και βιαστικός σε φάση «θα παραγγείλεις ή θα περιμένω για πολύ ακόμα;». Ε όχι, οι διαπροσωπικές σχέσεις σε οποιαδήποτε κοινωνική περίσταση θέλουν τον τρόπο τους είτε είναι στο σινεμά, στο καφέ, στο σουπερμάρκετ, είτε στις φιλικές σχέσεις και στις ερωτικές.
Μου έρχεται υποσυνείδητα στο μυαλό μου, η φράση που λέω σε πολλές φίλες μου και γελάμε «αλλά εγώ ΚΥΡΙΑ» και σκέφτομαι τι εννοώ όταν την ξεστομίζω. Πρώτον, ότι είμαι πια τόσο κυρία που φέρομαι σωστά πάντα και με όλους; Μπα καμία σχέση, ακόμα και αν φέρομαι τις περισσότερες φορές με ευγενικό τρόπο η αλήθεια κρύβεται στην δεύτερη περίπτωση. Ότι όταν λέω ΚΥΡΙΑ εννοώ ότι όπως και να φέρθηκα η ουσία είναι ότι φεύγω με το κεφάλι ψηλά όταν οι καταστάσεις είναι υποδεέστερες μου. Θαρρώ πως το να λες την τελευταία κουβέντα όχι για να κερδίσεις σε ένα πόλεμο λέξεων, αλλά γιατί επιβάλλεται να το κάνεις, αν θες να περάσεις ένα μήνυμα για το ποιος είσαι και τι πρεσβεύεις, ο καλύτερος τρόπος να το κάνεις είναι με ευγένεια.
Εντάξει το παραδέχομαι, είμαι Ζυγός, όσοι είναι ξέρουν ότι έχουμε ένα θέμα με την ευγένεια κάτι σαν αξία. Όχι ότι όλοι οι Ζυγοί είναι ευγενικοί ή τούμπαλιν όλα τα ευγενικά άτομα είναι Ζυγοί, αλλά δεν βαριέσαι γράφουμε και καμία χαζομάρα μπας και περάσουμε κανένα μήνυμα. Είναι κρίμα να αποξενωνόμαστε ειδικά τέτοιες εποχές. Οπότε μην ξεχνάτε «καλημέρες» και χαμόγελα, δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν.
Μ.Κ.
ΑπενοΧοποιημένο 