Ο Marlon Brando στην δεύτερη μόλις ταινία του, άρα στην «σχεδόν» παρθενική του εμφάνιση στο σινεμά μαζί με την Vivien Leigh, δεν έχω καλύτερο. Η ταινία είναι του 51 και βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό του Tennessee Williams και θεωρείται δικαίως μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Η επιτυχία της βέβαια βασίζεται κυρίως στις εκπληκτικές ερμηνείες όλων, 3 βραβεία όσκαρ για τους Vivien Leigh (α’ γυναικείο) , Κim Hunter (β’ γυναικείο) και Karl Malden (β’ ανδρικό) καθώς και όσκαρ καλλιτεχνικής διεύθυνσης για ασπρόμαυρη ταινία. Μεγάλος χαμένος όμως ο δημιουργός της «μεθόδου» ο μεγάλος Marlon Brando, δεν κέρδισε το χρυσό αγαλματίδιο ακόμα και αν αποθεώθηκε δημιουργώντας μια ολόκληρη σχολή υποκριτικής ερμηνεύοντας τον λαϊκό, φωνακλά, βίαιο και αχαλίνωτα γοητευτικό Stanley Kowalski.
Η ταινία θίγει σοβαρά θέματα όπως είναι το άγχος για τα χρόνια που φεύγουν, τα νιάτα που δεν ξαναγυρνάνε, τα απωθημένα, ο βιασμός αλλά και η σεξουαλική καταπίεση. Θέματα που πάντα είναι επίκαιρα ξεδιπλώνονται με εξαιρετική μαεστρία από τον Elia Kazan που καταφέρνει με την λιτή και απέριττη σκηνοθεσία του να αναδείξει μια ολόκληρη παλέτα συναισθημάτων από τους πρωταγωνιστές του. Με εκπληκτική μαεστρία τόσο με την σωματική ερμηνεία του Brando όσο και με την βαθιά συναισθηματική ερμηνεία της Leigh δεν γίνεται να μην αφεθεί κάποιος στην μαγεία αυτής της ταινίας.
Θυμάμαι ακόμα πως την πρώτη φορά που την είδα έμεινα συγκλονισμένη, γιατί απλά είναι από αυτές τις ταινίες που σου μένουν και τις σκέφτεσαι για πολλή ώρα αφού τελειώσουν, για κάποιο λόγο (τουλάχιστον έτσι έγινε με εμένα) σε αγγίζουν. Το άλλο που το πάτε; αυτό το πλάσμα το θεϊκό ο Marlon Brando, δεν θα ξεχάσω πότε πως μου έπεσε το σαγόνι κάτω όταν είδα την πρώτη σκηνή με αυτόν, βρώμικο κοντομάνικο μπλουζάκι και ύφος αλήτικο, ο ορισμός του bad boy καμία σχέση με τους ξενέρωτους κοκκαλιάρηδες πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου, μιλάμε ο άνθρωπος είχε ποντίκια και τεστοστερόνη που φώναζε από μακριά.
Όσο για την υπόθεση; Η ιστορία ακολουθεί την Blanche DuBois η οποία αναγκάζεται να πάει να μείνει στο σπίτι της αδερφής της και του γαμπρού της επειδή η οικογενειακή περιουσία της μπήκε σε πλειστηριασμό. Βαθιά υποκριτική με την καλή της διαγωγή και τις ηθικές της αξίες η Blanche προσποιείται κάτι που δεν είναι δημιουργώντας συνέχεια προβλήματα και προστριβές στο ζευγάρι του σπιτιού. Μανιακή με την ομορφιά, τα νιάτα της που έφυγαν και με μάτια όλο λαγνεία για τον άντρα της αδερφής της, η Blanche παραπαίει συνέχεια μεταξύ λογικής και τρέλας, πράγμα που μόνο σε καλό δεν της βγαίνει.
Εν ολίγοις, μια ταινία που αν δεν την έχετε δει ακόμα την συνιστώ ανεπιφύλακτα ακόμα και αν δεν σας αρέσουν οι παλιές ασπρόμαυρες ταινίες, πιστεύω ότι αυτή μπορεί να σας εκπλήξει ευχάριστα. Εμένα με εξέπληξε, γιατί όχι και σας;
Μ.Κ.
ΑπενοΧοποιημένο 