Υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που να μην έχει χαζέψει ένα όμορφο πρόσωπο ή να μην έχει θαμπωθεί έστω και στιγμιαία στη θέα ενός όμορφου ανθρώπου; Σιωπή, ναι και εγώ αυτό νομίζω, δεν υπάρχει. Σε όλους μας, μας αρέσει και συχνά πιστεύουμε, ή τουλάχιστον θα το ορκιζόμασταν ότι ερωτευόμαστε κάποιον, λόγο της εξωτερικής του εμφάνισης. Μα είναι αλήθεια αυτό;
Γράφοντας αυτές τις γραμμές, μου έρχονται ασυναίσθητα στο μυαλό συζητήσεις επί συζητήσεων με φίλες και φίλους, όταν καθόμαστε και αναλύουμε αυτούς που μας ενδιαφέρουν, αυτούς που μας την πέφτουν και γενικά όλες αυτές τις περιπτώσεις που μας κάνουν να πηγαίνουμε για κανένα ποτάκι πιο συχνά απ’ ότι θα έπρεπε. Ένα από τα πιο κλασικά πράγματα που λέμε κάτι τέτοιες ώρες είναι κάτι ατάκες του τύπου «ένας θεός (ή έστω ένα ωραίο παιδί) ήρθε και μου μίλησε» ή «ωραίο σώμα, καλό παιδί, αλλά από φάτσα δεν λέει και πολλά» και ακόμη «τραγικός ο τύπος, είπαμε που πας ρε φίλε…». Τι είναι αυτό πού μας σταματάει από το να σκεφτούμε κάποιον ή κάποια ως πιθανό σύντροφο. Μήπως είναι η φάτσα τελικά; Είμαστε άραγε τόσο επιφανειακοί όλοι μας;
Μια σύντομη απάντηση θα μπορούσε να είναι απλά ναι. Δυστυχώς ή ευτυχώς το πρώτο πράγμα που παρατηρούμε σε κάποιον/α είναι η εξωτερική εμφάνιση. Ο εγκέφαλος μας θαρρώ είναι προγραμματισμένος έτσι, οπτικό ερέθισμα λέγεται και είναι η πρώτη ένδειξη που λαμβάνουμε για να προχωρήσουμε παρακάτω. Δεν έχει σημασία αν ο άλλος είναι ο καλύτερος άνθρωπος στον κόσμο, αν δεν μας κάνει κλικ με την πρώτη, είμαστε διατεθειμένοι πολύ εύκολα να τον απορρίψουμε. Χ πως το λένε;
Όμως μήπως έτσι αφήνουμε πολλές καλές ευκαιρίες να πάνε χαμένες; Ανεκμετάλλευτες; Μήπως και λέω μήπως εξαιτίας της επιφανειακής μας στάσης απέναντι στα εξωτερικά χαρακτηριστικά κάποιου, δεν καταφέρνουμε να δούμε τον άλλο μέσα στα μάτια, να κοιτάξουμε πραγματικά και όχι στον αυτόματο πιλότο όπως γίνεται συνήθως; Πολλές φορές εμείς τα κορίτσια έχουμε κατηγορηθεί για τις «υποτιθέμενες» λίστες που φτιάχνουμε για να περιγράψουμε τον ιδανικό άντρα για μας. Συνήθως σε αυτές τις λίστες περιλαμβάνονται χαρακτηριστικά όπως όμορφος, ωραίο σώμα, έξυπνος, με χιούμορ κλπ. Αν προσέξατε καλά αυτά τα τέσσερα είναι και ο χρυσός κανόνας για τις περισσότερες από εμάς, αλλά πολύ φοβάμαι ότι καμιά φορά η φαντασία μας για τον πρίγκιπα πάνω στο λευκό άλογο, μπορεί να μας κάνει να ξεφύγουμε ακόμα περισσότερο και να μας κάνει τελικά να προσθέτουμε και άλλα χαρακτηριστικά στην ήδη απαιτητική μας λίστα. Και τελικά όλο αυτό το υπέροχο πακέτο που ψάχνουμε είναι τόσο αδύνατο να βρεθεί όσο είναι και η ανακάλυψη του Κρυπτονίτη!
Δεν είναι κακό να θέλουμε το καλύτερο για μας, δεν είναι κακό να έχουμε απαιτήσεις από τους άλλους. Όμως είναι κακό να ζούμε σε μια γυάλινη σφαίρα και να μην σκεφτόμαστε ρεαλιστικά. Η ζωή δεν έχει ένα μάτσο πρίγκιπες να μας περιμένουν στη γωνία καβάλα στο άλογο. Όσο ωραία και να είναι τα παραμύθια η ζωή είναι πιο ωραία γιατί ακριβώς σε αντίθεση με τα παραμύθια δεν είναι τέλεια έχει ψεγάδια, δεν είναι πάντα όμορφη, μπορεί και να είναι άσχημη.
Όμως όπως ακριβώς η ζωή είναι ατελής έτσι και οι άνθρωποι είμαστε όλοι ανεξαιρέτως πλασμένοι με ατέλειες. Μια ρυτίδα, λίγη κοιλίτσα, πεταχτά αυτάκια, στραβά δοντάκια, κυτταρίτιδα, κάτι από αυτά θα έχετε και σεις και εγώ και όλοι μας, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αξίζουμε να μας κοιτάξει κάποιος όμως. Όλοι μας είμαστε όμορφα πλάσματα με τον τρόπο μας, δεν υπάρχει άτομο που να μην έχει κάτι ωραίο πάνω του. Και αυτό λέγεται γοητεία που είναι φυσικά κάτι ξεχωριστό για τον καθένα από εμάς και δεν ταιριάζει με τα χνώτα όλων, για αυτό και δεν γίνεται στην τελική να ελκόμαστε από όλους και από όλες. Η χημεία των προσωπικοτήτων είναι αυτό το χαρακτηριστικό που μας κάνει να θέλουμε τον άλλον για αυτό που είναι. Η ομορφιά δεν κρατάει για πάντα, η μαγεία της χάνεται σταδιακά όσο αποκαλύπτεται το πραγματικό ποιόν του άλλου και αν δεν αξίζει ο άλλος δεν πάει να είναι και ο Brad Pitt ο ίδιος, τίποτα δεν τον σώνει πια.
Ο έρωτας μπορεί να νομίζουμε ότι ξεκινάει με ένα ωραίο πρόσωπο αλλά πάντα ανθεί με τον άνθρωπο που μας κάνει να γελάμε το πρωί χωρίς λόγο, τον άνθρωπο που δεν μπορούμε να βγάλουμε από το μυαλό μας όλη μέρα, τον άνθρωπο με τον οποίο θέλουμε να είμαστε όλες τις ώρες μαζί. Εκεί και μόνο εκεί έρχεται η άνοιξη. Μην περιμένετε να είστε πρωταγωνιστές σε ρομαντική ταινία του Χόλυγουντ, προτιμήστε σε κάτι πιο indie και εναλλακτικό και δεν θα χάσετε, εκεί έξω υπάρχει κάτι που να ταιριάζει στο προσωπικό σας γούστο. Ίσως είναι εκείνο το τυπάκι που απορρίψατε χθες. Αλλά τελικά, ακόμα και αν δεν είναι, αν είστε αρνητικοί εξαρχής ίσως να μην το μάθετε και ποτέ.
Μ.Κ.
ΑπενοΧοποιημένο 
